Zwykle oznacza to jednoczesne zajęcie rachunków bankowych, wynagrodzenia za pracę, czy też wierzytelności z tytułu nieuregulowanych faktur. W efekcie tych działań na rachunek organu egzekucyjnego wpływa kwota wyższa, niż faktyczne zaległości.
W pierwszej fazie organ egzekucyjny powinien dokonać podziału uzyskanych kwot. Sytuacja się skomplikuje, gdy egzekucja prowadzona jest na wniosek kilku wierzycieli.
Podział kwoty uzyskanej z egzekucji reguluje art 115 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (dalej u.p.e.a.) W wielkim skrócie, w pierwszej kolejności zaspokaja się opłaty i koszty egzekucyjne dopiero potem należności wierzyciela.
Zgodnie z art. 115 § 7 u.p.e.a., środki pieniężne pozostałe po podziale kwoty uzyskanej z egzekucji organ egzekucyjny z urzędu zalicza na poczet innej należności pieniężnej zobowiązanego objętej tytułem wykonawczym. W tym celu organ egzekucyjny wydaje postanowienie w sprawie zaliczenia środków pieniężnych. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
Zaliczenie nadwyżki w rozumieniu art. 115 § 7 u.p.e.a.:
Wyjaśniamy dlaczego
Zmiany w przepisach dotyczących środków pieniężnych pozostałych po podziale kwoty uzyskanej z egzekucji weszły w życie 30 lipca 2020 r. Dodano wówczas cytowany powyżej art. 115 § 7 u.p.e.a.
Taka czynność mogła dziwić zobowiązanego - urząd skarbowy, zajmował w tym samym urzędzie skarbowym, wierzytelność pieniężną, powstałą w wyniku wcześniejszego zajęcia. Tego typu zajęcie, nie dość że kontrowersyjne, naruszało zasady ogólne postępowania egzekucyjnego w administracji. W szczególności zasadę celowości oraz zasadę gospodarnego prowadzenia egzekucji.
O tym, jak istotne jest przestrzeganie przez organy egzekucyjne zasad ogólnych i skutkach ich nieposzanowania pisaliśmy w artykule
Zasady ogólne - czyli trochę poezji w sztywnych ramach procedur egzekucyjnych
Zajęcie nadwyżki przerywało bieg terminu przedawnienia, wzrastały również koszty egzekucyjne. Z kwot uzyskanych w wyniku zajęcia naliczana była prowizja dla egzekutora.
Nadwyżkę powstałą po podziale kwoty uzyskanej z egzekucji organ egzekucyjny może zaliczyć tylko na poczet innej zaległości objętej tytułem wykonawczym. Wynika to bezpośrednio z art. 115 § 7 u.p.e.a. Poza nielicznymi wyjątkami, przed wystawieniem tytułu wykonawczego, wierzyciel wezwie nas do zapłaty należności. Na tym etapie organ egzekucyjny nie ma możliwości zatrzymania nadwyżki kwot uzyskanych w wyniku wcześniejszej egzekucji.
Przypadki w których organ egzekucyjny zawiesza postępowanie egzekucyjne wymienia art. 56 § 1 u.p.e.a. Zwykle jest to rozłożenie zaległości na raty, czy też zarzuty zgłoszone w sprawie egzekucji administracyjnej.
Po zawarciu układu ratalnego wierzyciel powinien poinformować organ egzekucyjny o umowie ratalnej. Dopiero wtedy postępowanie egzekucyjne zostanie zawieszone.
Inaczej jest w sytuacji zgłoszenia zarzutów w sprawie egzekucji administracyjnej. O ile zostaną złożone w terminie, zawieszenie nastąpi "z urzędu".
W przypadku zawieszenia postępowania egzekucyjnego pozostają w mocy dokonane czynności egzekucyjne. Z art. 57 § 1 u.p.e.a. wynika, że organ egzekucyjny podejmuje zawieszone postępowanie egzekucyjne po ustaniu przyczyny zawieszenia, zawiadamiając o tym zobowiązanego. Jednocześnie organ egzekucyjny przystępuje do czynności egzekucyjnych.
Z cytowanego przepisu wynika wprost, że w okresie zawieszenia egzekucji organ egzekucyjny nie działa w sprawie. Nie może zatem stosować nowych środków egzekucyjnych.
Dalsze tytuły wykonawcze wystawia wierzyciel posiadający ograniczone uprawnienia organu egzekucyjnego.
Wyjaśnimy to na przykładzie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Dyrektor Z.U.S prowadzi egzekucję na podstawie własnych tytułów wykonawczych. Może zająć rachunek bankowy, może też zająć inne wierzytelności pieniężne - choćby środki zdeponowane na rachunku urzędu skarbowego.
Dyrektor Z.U.S. nie może natomiast prowadzić egzekucji w terenie. W tym celu wystawi dalszy tytuł wykonawczy i skieruje go do urzędu skarbowego wraz z wnioskiem o przeprowadzenie egzekucji ze środka, do którego nie jest uprawniony.
Prawo do zajęcia przez Z.U.S. zdeponowanej na rachunku urzędu nadwyżki wyklucza możliwość jej zajęcia przez urząd skarbowy. Nie może dojść do sytuacji, w której dwa organy egzekucyjne zajmują tą samą wierzytelność na tą samą zaległość.
Szerzej o Z.U.S.:
Z cyklu ocena wierzycieli: Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Przepisy dotyczące zbiegu egzekucji zostały uregulowane Rozdziale 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (art. 62 i kolejne). Wynika z nich, że o zbiegu egzekucji jest mowa wówczas, gdy co najmniej dwa organy egzekucyjne skierują egzekucję do tej samej rzeczy albo prawa majątkowego. Od 30 lipca 2020 r. zrezygnowano z obowiązku przekazywania organowi egzekucyjnemu odpisów tytułów wykonawczych. Obecnie wszystkie informacje niezbędne do prowadzenia łącznej egzekucji przekazywane są organowi egzekucyjnemu w formie Adnotacji w sprawie zbiegu.
Zakres łącznego prowadzenia egzekucji po zbiegu egzekucji obejmuje wyłącznie egzekucję do rzeczy albo prawa majątkowego, do których nastąpił zbieg. Oznacza to, że egzekucję z majątku nieobjętego zbiegiem każdy z organów egzekucyjnych przeprowadza samodzielnie w ramach prowadzonego przez siebie postępowania egzekucyjnego.
Podobnie więc, jak w przypadku egzekucji prowadzonej na podstawie dalszych tytułów wykonawczych, organ egzekucyjny który przejął zbieg egzekucji, nie jest uprawniony do zaliczenia nadwyżki środków pieniężnych pozostałych po podziale kwoty uzyskanej z egzekucji na poczet należności, co do których prowadzi egzekucję na podstawie adnotacji w sprawie zbiegu.
Rada od Egzekutywnych
Napisz do nas na kontakt@egzekutywni.pl
Kontakt z autorem: +48 794 960 221
Organ egzekucyjny nie może zatrzymać nadwyżki kwoty z egzekucji. Powinien ją zwrócić zobowiązanemu
Nadwyżka kwoty uzyskanej z egzekucji nie może być zajęta na „nowe” zaległości
Nadwyżka powstała w wyniku egzekucji nie jest nadpłatą w rozumieniu ustawy Ordynacja podatkowa
© Copyright by egzekutywni.pl
Serwis informacyjny z zakresu egzekucji administracyjnej. Publikacje nie mogą być traktowane jako czynności doradztwa podatkowego.