Z cyklu Ocena Wierzycieli: Prezydent, Burmistrz, Wójt

W zależności od miejsca zamieszkania, lub miejsca położenia nieruchomości, możemy zetknąć się z takimi wierzycielami, jak: Prezydent, Burmistrz, Wójt.

Prezydent stoi na czele miast o liczbie mieszkańców przekraczającej 100 tysięcy.

Burmistrz rządzi mniejszymi miastami, będącymi jednocześnie stolicami gmin.

Wójt natomiast odpowiada za tzw. gminy wiejskie.

Ww. wymienieni wykonują uchwały Rady Miejskiej lub Gminy, które są źródłem prawa miejscowego. Realizują również zadania określone przepisami prawa ogólnego.

Prezydent, Burmistrz, Wójt, jako wierzyciele, najczęściej dochodzą należności z tytułu podatków od nieruchomości, podatku rolnego, podatku leśnego oraz opłat za strefy płatnego parkowania.

W odniesieniu do podatków gminnych aktami normatywnymi są:

• Ustawa z dnia 12.01.1991 r. o podatkach o opłatach lokalnych,

• Ustawa z dnia 15.11.1984 r. o podatku rolnym,

• Ustawa z dnia 30.10.2002 r. o podatku leśnym.

W sprawach nieuregulowanych, ustawy te odsyłają nas do przepisów Ordynacji podatkowej.

Opłaty dodatkowe za strefy płatnego parkowania normowane są ustawą z dnia 21.03.1985 r. o drogach publicznych. Często mylone są z mandatami, które przedawniają się po 3 latach.

Zgodnie z art. 40d ustawy, opłata dodatkowa za strefę płatnego parkowania przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym opłaty lub kary powinny zostać uiszczone.

Powyższa ustawa nie zawiera natomiast wskazań co do przerwania biegu terminu przedawnienia. Niejednolite jest orzecznictwo sądowe i opierająca się na nim praktyka organów egzekucyjnych.

Przykład:

W piśmie z 2017 r. adresowanym do Dyrektorów Izb Administracji Skarbowej Ministerstwo Finansów wyjaśniało, że Ustawa o drogach publicznych jest ustawą lex specialis (norma szczególna) wobec ustawy Ordynacja podatkowa stanowiącej normę lex generali (norma ogólna). Zgodnie z zasadą: „norma szczególna uchyla normę ogólną,” jeżeli kwestie przedawnień zostały uregulowane w ustawie szczególnej to mają one pierwszeństwo przed przepisami o charakterze ogólnym. Zatem regulacja terminu przedawnienia w ustawie o drogach publicznych przy jednoczesnym braku uregulowań co do przerwania tego biegu oznacza, że zastosowane przez organ egzekucyjny środki egzekucyjne nie przerywają biegu terminu przedawnienia. Powoływano na tę okoliczność wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15.12.2016 r. sygn. akt I SA/G1 644/16.

Dwa lata później, w piśmie z 2019 r., Ministerstwo Finansów uznało za nieaktualne poprzednie stanowisko.

W świetle obecnego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego (Sygn. akt I GSK 25/19, I GSK 272/19, I GSK 41/19) art. 40d ustawy o drogach publicznych jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa co nie wyklucza stosowania pozostałych przepisów działu III Ordynacji podatkowej.

Zmiana interpretacji tego samego przepisu, spowodowała że obecnie opłaty dodatkowe za strefę płatnego parkowania nie przedawnią się po pięciu latach, jeżeli tylko organ egzekucyjny zastosuje skuteczny środek egzekucyjny.

Zainteresował Cię ten artykuł? Chcesz wiedzieć więcej o egzekucji administracyjnej?

Napisz do nas na kontakt@egzekutywni.pl

Bezpiecznej egzekucji życzy zespół egzekutywni.pl

Kontakt z autorem: +48 794 960 221

Może to Cię zainteresuje?

Czy wiesz, że...

Prezydent, Burmistrz, Wójt występują w charakterze wierzycieli w stosunku do podatków:rolnego, leśnego oraz od nieruchomości. 

Choć przepisy ustawy o drogach publicznych nie uległy zmianie, to zmienił się sposób ich interpretacji. Obecnie, zdaniem Min. Fin., środek egzekucyjny przerywa bieg terminu przedawnienia.

Opłaty za postój w strefach płatnego parkowania często mylone są z mandatami karnymi. Te pierwsze przedawniają się po 5 latach, mandaty zaś po 3 latach.

© Copyright by egzekutywni.pl

Serwis informacyjny z zakresu egzekucji administracyjnej. Publikacje nie mogą być traktowane jako czynności doradztwa podatkowego.