Dotychczas obowiązująca ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (dalej u.p.e.a.) nie zawierała regulacji dotyczących prowadzenia egzekucji z majątku wspólnego. Obowiązująca od 30 lipca 2020 r. nowelizacja wprowadziła wiele zmian w tym zakresie.
Ustawą z 11.09.2019 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niektórych innych ustaw (dalej ustawa zmieniająca) wprowadzono szereg zmian, których celem miało być ułatwienie zobowiązanemu podejmowanie środków prawnych w toczących się postępowaniach egzekucyjnych.
Kompleksowe regulacje egzekucji z majątku wspólnego małżonków, w sytuacji gdy tylko jeden z nich jest zobowiązanym znajdziemy w art. 27e-27j u.p.e.a.
Zgodnie z tymi przepisami, w sytuacji gdy odpowiedzialność zobowiązanego za należność pieniężną obejmuje jego majątek osobisty i majątek wspólny, podstawą do prowadzenia egzekucji jest tytuł wykonawczy wystawiony na zobowiązanego oraz ewentualnie kolejny tytułu wykonawczy.
Kolejny tytuł wykonawczy jest podstawą do prowadzenia egzekucji z majątku osobistego zobowiązanego i majątku wspólnego, również w zakresie kosztów upomnienia oraz kosztów egzekucyjnych powstałych w toku egzekucji prowadzonej na podstawie tego tytułu.
W regulacjach dotyczących egzekucji z majątku wspólnego małżonków istotny wydaje się art. 27e § 3 u.p.e.a. zgodnie z którym:
Na wniosek małżonka zobowiązanego, organ egzekucyjny zawiadomi go o aktualnej wysokości egzekwowanej należności pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej w terminie, kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych, jednocześnie pouczając o zakazie rozporządzania uprzednio zajętą rzeczą lub prawem majątkowym wchodzących w skład majątku wspólnego oraz zakazie realizacji tego prawa majątkowego poza częścią wolną od zajęcia.
Podstawą sprzeciwu jest ograniczenie, zniesienie, wyłączenie lub ustanie odpowiedzialności całością albo częścią majątku wspólnego. W sprzeciwie określa się istotę i zakres żądania oraz dowody uzasadniające to żądanie.
W przypadku egzekucji z nieruchomości sprzeciw wnosi się nie później niż w terminie 14 dni od dnia doręczenia małżonkowi zobowiązanego wezwania (zawiadomienia o zajęciu nieruchomości)
Wierzyciel zawiadamia zobowiązanego o wniesieniu sprzeciwu przez małżonka zobowiązanego.
Postanowienie doręcza się małżonkowi i zobowiązanemu.
Na postanowienie o oddaleniu sprzeciwu małżonkowi zobowiązanego przysługuje zażalenie.
Wierzyciel zawiadamia organ egzekucyjny o sposobie i dacie ostatecznego rozpatrzenia sprzeciwu.
Do czasu zawiadomienia organu egzekucyjnego przez wierzyciela o sposobie i dacie ostatecznego rozpatrzenia sprzeciwu, zajęta rzecz wchodząca w skład majątku wspólnego nie może być sprzedana, a prawo majątkowe wykonane.
ostatecznego oddalenia sprzeciwu – poucza małżonka zobowiązanego o zakazie rozporządzania uprzednio zajętą rzeczą lub prawem majątkowym wchodzącym w skład majątku wspólnego, chyba że małżonek został już pouczony wcześniej oraz kontynuuje egzekucję;
ostatecznego uznania sprzeciwu w całości lub części – uchyla czynność egzekucyjną odpowiednio w całości albo w części, jeżeli osoba trzecia nie nabyła rzeczy lub prawa majątkowego lub usuwa stwierdzoną wadę czynności.
Na koniec warto zaznaczyć, że zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy zmieniającej, w postępowaniu egzekucyjnym wszczętym i niezakończonym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego na zobowiązanego, do egzekucji ze składnika majątkowego wchodzącego w skład majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka, stosuje się przepisy ustawy zmienianej.
Napisz do nas na kontakt@egzekutywni.pl
Kontakt z autorem: +48 794 960 221
Od 30 lipca 2020 r. umowy małżeńskie wyłączające odpowiedzialność zobowiązanego w stosunku do składnika majątkowego nie stanowią przeszkody w egzekucji z tego składnika.
Sprzeciw wnosi się do wierzyciela za pośrednictwem organu egzekucyjnego. Może być wniesiony tylko jeden raz.
Sprzeciw, to nowy środek ochrony majątku, przysługujący małżonkowi zobowiązanego.
© Copyright by egzekutywni.pl
Serwis informacyjny z zakresu egzekucji administracyjnej. Publikacje nie mogą być traktowane jako czynności doradztwa podatkowego.