Artykuł archiwalny.
Stan prawny do 19.02.2021 r.
Stosując się do zaleceń Trybunału Konstytucyjnego, ustawą z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niektórych innych ustaw (dalej ustawa zmieniająca) wprowadzono nowy sposób naliczania i poboru opłat egzekucyjnych.
Zgodnie z art. 7 i art. 8 ustawy zmieniającej dotychczas naliczone a niewyegzekwowane koszty egzekucyjne podlegają ograniczeniom obowiązującym w zmienionym art. 64 u.p.e.a.
Nie wszystkie urzędy prawidłowo przeliczyły koszty egzekucyjne. Wciąż są prowadzone egzekucje w "starych" sprawach, dlatego też pozostawiamy ten artykuł w niezmienionej formie.
Taką sprawą zajął się Trybunał Konstytucyjny, który wyrokiem z dnia 28 czerwca 2016 r. Sygn. akt SK 31/14 orzekł o niezgodności art. 64 ustawy egzekucyjnej, w zakresie braku maksymalnej wysokości opłat egzekucyjnych, z art. 31 ust. 3 Konstytucji.
Trybunał stwierdził:
brak określenia górnej granicy opłaty, o której mowa w art. 64 § 1 pkt 4 u.p.e.a. oraz opłaty manipulacyjnej powoduje, że w pewnych warunkach (w wypadku należności o znacznej wartości) następuje całkowite wręcz zerwanie związku między świadczeniem organu egzekucyjnego a wysokością ponoszonych za dokonanie tych czynności opłat. Opłaty te nie są wtedy formą zryczałtowanego wynagrodzenia organu prowadzącego egzekucję za podejmowane czynności, ale z perspektywy dłużnika stają się jedynie dodatkową sankcją pieniężną.
Wysokość opłat w egzekucji jest nierozerwalnie związana z zapewnieniem właściwej równowagi między interesem społecznym polegającym na odzyskaniu wydatków poniesionych na prowadzenie postępowania egzekucyjnego w celu wyegzekwowania wymagalnych obowiązków, a ochroną drugiej strony tego postępowania (zobowiązanej) przed nadmiernym fiskalizmem państwa. Stosunek wysokości kosztów egzekucyjnych, za podjęcie których opłaty te zostały naliczone, powinien pozostawać w racjonalnej zależności.
W tej sprawie sąd uznał zarzuty skargi zobowiązanej, w części dotyczącej uzasadnienia ustalenia kosztów egzekucyjnych za zasadne, i uchylił zaskarżone postanowienie.
Sąd nakazał organom administracji skarbowej ponownie rozpoznać sprawę, wyjaśniając stan faktyczny sprawy w zakresie rzeczywistych kosztów egzekucyjnych poniesionych przez organ egzekucyjny oraz uargumentować stanowisko w spornej kwestii.
Błędne jest stanowisko, że skutek zakresowego wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 czerwca 2016 r. w sprawie SK 31/14 jest taki, iż obowiązują jedynie stawki minimalne i tylko one mogą być stosowane przez organ.
W tej sprawie, zdaniem strony skarżącej, na obecną chwilę jedyną opłatą za czynności egzekucyjne, którą organy mogą stosować jest kwota 4 zł 20 gr jako określona ustawowo kwota minimalna.
Sąd nie podzielił tego stanowiska, powołał się przy tym na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 marca 2018 r. w sprawie o sygnaturze akt. II FSK 2206/17 z którego wynika, że błędne jest stanowisko, iż obowiązują jedynie stawki minimalne i tylko one mogą być stosowane przez organ.
Sąd stwierdził, że prawidłowo miarkowano koszty egzekucji, kierując się zasadą proporcjonalności stawek maksymalnych, uwzględniając jednocześnie stawki procentowe dla poszczególnych rodzajów zajęć egzekucyjnych.
Należy dodać, że w tej sprawie przedmiotem skargi była stosunkowo niewysoka kwota kosztów egzekucyjnych – 2849,90 zł.
Organy stosujące prawo muszą tak określać wysokość kosztów egzekucyjnych, aby nie można było zarzucić im naruszenia standardów określonych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 28 czerwca 2016 r., sygn. akt SK 31/14.
W tej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie ze skargi zobowiązanej na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w przedmiocie ustalenia wysokości kosztów egzekucyjnych.
Dopóki jednak ustawodawca tego nie uczyni, organy stosujące prawo muszą tak określać wysokość kosztów egzekucyjnych, aby nie można było zarzucić im naruszenia standardów określonych w omawianym wyroku.
Zadaniem organów jest więc określenie, czy ustalone koszty egzekucyjne na podstawie stawek procentowych wskazanych w szczególności w przepisach art. 64 § 1 pkt 4 i § 6 u.p.e.a. przystają do wzorców konstytucyjnych wynikających z art. 64 ust. 1 i art. 84 Konstytucji, a jeśli nie, to w jakim zakresie należy dokonać ich miarkowania z uwzględnieniem zasady bezpośredniego stosowania przepisów Konstytucji (art. 8 ust. 2).
Napisz do nas na kontakt@egzekutywni.pl
Kontakt z autorem: +48 794 960 221
Miarkowanie kosztów egzekucyjnym miało "pogodzić" ustawę egzekucyjną z Konstytucją.
Bez wyroku sądu administracyjnego organ egzekucyjny nie może samodzielnie stosować zasady miarkowania kosztów egzekucyjnych.
Brak określenia górnej granicy kosztów egzekucyjnych powoduje, że stają się one dodatkową sankcją pieniężną bez związku z nakładem pracy, poniesionym przez organ egzekucyjny, w celu wyegzekwowania należności.
© Copyright by egzekutywni.pl
Serwis informacyjny z zakresu egzekucji administracyjnej. Publikacje nie mogą być traktowane jako czynności doradztwa podatkowego.